jeroen taalman & hanz mirck
geduld
hoop (5/14)
Hoop
Je kijkt naar mij zo goed als je kan
mijn ogen, hoe ik met de huid
van mijn gezicht blijf knijpen,
schouders, lijf. Je wil me helemaal
leren kennen
nu je weet dat ik lieg
en je daarover zwijgt. Woorden
vallen uitgedoofd en dof
Maar hier staat niet wie ik was
en weer worden zal. Alleen de stenen
weten hoe we onze voeten gezet hebben
Onbewogen herinneren ze zich
onze goede bedoelingen
om overeind te blijven